♥︎
Opgeslagen Emoties
Wat je lichaam je eigenlijk wil vertellen…
​​
Ken je dat? Je hoort een liedje van vroeger en zingt moeiteloos elk woord mee.
Of je ruikt een geur en bam, je bent terug op dat terras, die vakantie, dat ene moment.
Herinneringen, gevoelens, overtuigingen. Je onderbewustzijn slaat ze allemaal op. Niet alleen de fijne, maar ook de pijnlijke.
En als je die niet verwerkt, dan gaat je lichaam ze voor je dragen.
​
Als emoties zich opstapelen
Zonder dat je het merkt, draag je een rugzak vol onverwerkte emoties met je mee.
Tot je ineens sneller moe bent, prikkelbaarder reageert of je hoofd overloopt zonder duidelijke reden.
Je lijf fluistert al een tijdje iets. Misschien schreeuwt het inmiddels wel.
​
Waarom je hoofd het soms niet snapt
Je lichaam onthoudt meer dan je hoofd. Zelfs als jij een situatie vergeten bent, weet je lijf nog precies wat er gebeurde en vooral wat het deed met jou.
Je onderbewuste bepaalt maar liefst 95% van hoe je je voelt, denkt en gedraagt.
Je systeem scant de hele dag door op ‘gevaar’. Een blik. Een toon. Een geur. Een situatie die lijkt op iets van vroeger. Voor je het weet schiet je in een reactie die je zelf niet begrijpt. Niet omdat je ‘raar doet’.
Maar omdat je lijf zegt: “Hé, hier zit nog iets.”
Dat is geen aanstellerij. Dat is bescherming. Liefdevol, maar soms ook onhandig als oude pijn nog onder de oppervlakte ligt.
​
​​
​​​
​​
​​​Waar komt het vandaan?
Emotionele blokkades ontstaan niet van de ene op de andere dag.
Soms gaan ze terug naar je jeugd, je schooltijd, de zwangerschap, of zelfs nog eerder. Momenten waarop iets te groot, te pijnlijk of verwarrend was om op dat moment te verwerken.
Dus zette je lijf het 'on hold'.
En dat blijft het dragen. Tot jij het herkent en ruimte geeft om los te laten.
Voorbeelden die iedereen herkent:
-
Een juf die ineens hard schreeuwde. Jij snapte het niet, maar voelde je ineens klein en onveilig.
-
Een ouder die er wel was, maar niet écht. Waardoor jij ging twijfelen: “Ben ik wel goed genoeg?”
-
Ouders die het goed bedoelden, maar de lat onbedoeld heel hoog legden. En nu ben jij bang om fouten te maken.
-
​
Je lichaam onthoudt dat.
En jaren later, als volwassene, kun je getriggerd worden door iets wat erop lijkt:
Een boze blik. Geen reactie op je appje. Iemand die je overslaat in een overleg.
Zonder dat je het bewust doorhebt, schiet je terug in dat oude gevoel.
Alsof je weer dat kind bent dat het niet snapt.
Je voelt je onzeker. Hunkert naar bevestiging. Of je doet er alles aan om afwijzing te vermijden.
En het wordt zichtbaar bij jou én je kind
Wat jij ooit hebt opgeslagen, geef je soms onbewust door.
Kinderen spiegelen hun ouders. Niet om je te pesten maar omdat er iets gezien wil worden. Ook dát is geen toeval.
En dat heb ik zelf mogen ervaren....
​
​​​
​
Zal ik eerlijk zijn? Ik heb mijn kinderen regelmatig achter het behang willen plakken. En echt, ik dacht dat het aan hén lag. Totdat ik ontdekte dat mijn eigen reacties eigenlijk veel meer te maken hadden met oude emoties in mijzelf.
Patronen die ik had meegenomen uit mijn verleden, die ik nooit echt had aangekeken, laat staan losgelaten.
​
Als je iets wil veranderen dan moet je naar binnen.
We doen 95% van wat we doen onbewust. Slechts 5% is bewust.
Dus als jij iets wil veranderen een gevoel, een patroon, een reactie dan moet je niet harder nadenken. Dan moet je je onderbewuste erbij betrekken. Dáár vindt echte gedragsverandering plaats.
​
Je hoeft het niet te snappen met je hoofd. Je mag het voelen en loslaten.
NEI helpt je om te luisteren naar je lichaam.
Zodat jij weer ruimte voelt. Lucht. Rust. Weer puur jezelf kunt zijn.
​​
​
​