♥︎
Over Mij
Hi, ik ben Deniece
NEI-therapeut, 42 jaar, werkende moeder van drie pubers (en twee bonuspubers) oftewel ervaringsdeskundige in het hooghouden van álle ballen.
​
Al sinds mijn zestiende werk ik in de zorg als verpleegkundige. Wat mensen beweegt, gedrag en hoe lichaam en geest samenwerken heb ik altijd interessant gevonden. Toen mijn zoon gezondheidsklachten kreeg, ging ik me hier echt in verdiepen en ging er een wereld voor mij open.
​​​​
Mijn zoon was voortdurend verkouden, had koorts, moest vaak overgeven, en had geregeld keel- en oorontstekingen. Onze nachten waren dramatisch! We waren moe, wanhopig en voelden ons machteloos. Medische onderzoeken leverden niets op. Tot ik via via in aanraking kwam met NEI. Ik kende het niet, maar ik was inmiddels bereid alles te proberen om eindelijk een nacht door te slapen.
En dat was de gamechanger
Na één sessie sliep mijn zoon door! Wat een opluchting voor ons allemaal. Na drie sessies waren zijn lichamelijke klachten verdwenen. Dit was voor mij een eye-opener: onverwerkte emoties hadden veel meer invloed hebben op ons lichaam en welzijn dan ik wist. Het waren niet alleen zijn eigen emoties, maar ook die van mij die invloed op hem hadden.
​​​
In 2014 besloot ik om de opleiding NEI-therapie te volgen, puur voor mezelf en mijn eigen gezin. De kinderen waren vaak proefkonijnen. Zo overwon de jongste haar angst voor onderwater zwemmen. Mijn oudste had een ‘tik’: ze likte constant aan haar vingers. D.mv. NEI kwamen we erachter dat er iets op school speelde waar ze me worstelde. De sessie gaf ons inzicht en duidelijkheid. Haar 'tic' was verdwenen. Toen wist ik, dit zou iedereen moeten weten!
Van overleven naar écht leven
Ik begon te leren anders naar mezelf te kijken. En stelde mezelf vragen. Wat maakte dat ik moe was, een kort lontje en vaak migraine had? Ik was alles behalve gezellig en mezelf! Dit was overleven! Als moeder van drie jonge kinderen bleef ik altijd maar doorgaan. Veranderen bleek lastiger dan gedacht. Ik bleef doen wat ik geleerd. Sterk zijn. Altijd zorgen voor anderen.
​​​
Totdat ik op mijn 32ste plotseling mijn moeder verloor. Dit was de eerste echte klap in mijn leven. De 2e? Een pittige scheiding.
De grond werd onder mijn voeten weggeslagen. Maar ik ging dóór. Want stoppen kende ik niet.
Jaren later ontmoette ik mijn huidige vriend. Hij zag wat ik nog niet wilde zien. Ik hoefde het niet allemaal alleen te doen. Hij wilde dat ik hulp vroeg omdat ik niet alles alleen hoefde te dragen. Eerlijk? Ik vond dat vreselijk irritant. Ik had het altijd zelf gedaan waarom zou ik het nu ineens anders moeten doen. Ik bleef dus vasthouden aan het idee dat ik alles zelf moest doen. Werk, gezin, huishouden... alles. De druk was enorm, maar ik zette door. Zo had ik het altijd gedaan.
​​​​
Tot de man met de hamer kwam, en ik keihard werd teruggefloten. Mijn lijf, mijn hoofd, alles schreeuwde: stop. Ik kon niet meer. Het geluid van de tv, het traplopen van de kinderen, het kraken van een zak chips, álles was te veel. En alles deed pijn. Ik werd elke nacht wakker en kon niet meer slapen. Mijn geheugen liet me in de steek. Ik was mezelf totaal verloren.
​​​
En niet een beetje ook… Alles wat normaal vanzelf ging, voelde nu ineens alsof ik de gebruiksaanwijzing kwijt was. Mijn hoofd was mist, mijn lijf stond op tilt. De gedachten dat dit nooit meer anders zou worden maakte me bang en onzeker.
​​​
Ik kon er niet meer onderuit: er móést iets veranderen.
Ik wilde niet dat mijn kinderen later zouden denken dat je altijd maar moet doorgaan, sterk moet zijn en geen hulp mag vragen. Dat je pas waardevol bent als je alles onder controle hebt.
Van overleven naar echt voelen
Van overleven naar mezelf terugvinden
Met steun van mijn vriend, ben ik keihard met mezelf aan de slag gegaan.
Het was geen makkelijke weg . Maar wél een die me dichter bij mezelf heeft gebracht. Ik ben sterker, wijzer en milder geworden mede dankzij NEI therapie.
​​
En nu ben ik hier. Voor jou.​
"Ik weet hoe het voelt om jezelf kwijt te raken, Ik weet hoe het is om door te blijven gaan, terwijl je vanbinnen langzaam leegloopt. Maar ik heb ook ontdekt dat het anders kan. Dat echte verandering begint met stilstaan. Met voelen. Met kiezen voor jezelf. Als jij voelt dat er méér in jou zit dan overleven, dan ben ik er voor je.
Ik bied geen Quick fix. Geen toverformule en geen zweverig gedoe.
Wel nuchtere diepgang. Heldere inzichten en liefdevolle eerlijke confrontatie.
​
Gun jij jezelf die eerste stap?
